Talde jakin bateko pertsonen inguruko uste edo buruko irudi oso sinplifikatuak eta zehaztasun gutxikoak dira, eta taldeko kide guztiei orokortzen zaizkie. Terminoa zentzu txarrean erabiltzen da, uste baita estereotipoak logikarik ez duten usteak direla, eta sentsibilizazioaren, gogoetaren eta batez ere heziketaren bitartez soilik deseraiki daitezke. (Equal Proiektuko Idazkaritza Teknikoa, 2007).
Estereotipoa maiz errepikatzen den irudikapena da eta konplexua den zerbait soil bihurtzen du (prozesu horretan distortsioa sortzen da, taldeko alderdi batzuk nabarmendu egiten direlako eta beste batzuk baztertu). Estereotipo batzuek agerikoak eman dezakete guztiok ezagutzen ditugulako. Hori gizarte-taldeen inguruan pentsatzeko, hitz egiteko eta txantxak egiteko modu naturala bihurtzen da, hala nola emakumeen inguruan, aborigenen inguruan, etab. Estereotipoek jendearekin ditugun gure erreakzioak “kodifikatzen” dituzte eta gure ideiek aurkeztu eta erabiltzen dugun gizarte-arauen sistema indartzeko balio dute. Estereotipoak gure jarrera ordezkatzen duen kategoriaren arabera justifikatzeko edo arrazionalizatzeko balio du; hau da, talde bat onartu edo baztertzen dugula justifikatzeko balio du. Estereotipoek talde batzuen interesak babesteko balio dute, eta ez beste batzuenak. Oro har, estereotipoa falta duten botere politikoengatik borrokatzen duten taldeei aplikatzen zaie: emakumeei, beltzei, edo homosexualei, esaterako (“Ikusizko komunikabideen iraultza”, Madril, 1993).